Δεν έχουν ξεκινήσει οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Τόκιο. Το γνωρίζουμε αυτό. Στα προκριματικά αναφερόμαστε. Και μόνο όμως ότι μπορούμε και γράφουμε μετά από αυτά που είδαμε χθες… θαύμα είναι. Δεν πειράζει… κι ας μπερδευόμαστε. Ας γράψουμε και με την καρδιά, δεν χρειάζεται πάντα ο νους. Κι ο ενθουσιασμός χρειάζεται. Μας λείπει. Κάποιοι έχουμε μεγαλώσει και έχουμε ξεχάσει πως είναι να ενθουσιαζόμαστε. Ε λοιπόν, χθες πάθαμε πλάκα με αυτά που είδαμε και γι’ αυτό θα περιμένουμε ανυπόμονα το Τουρνουά Μπάσκετ Ολυμπιακοί αγώνες. Για να είμαστε ακριβείς, όχι «γι’ αυτό», αλλά… γι’ αυτόν….
Λούκα Ντόντσιτς είσαι από άλλον πλανήτη
Δεν είναι υπερβολή. Γυρίσαμε τουλάχιστον τρεις δεκαετίες πίσω. Και τέσσερις μην πούμε. Τότε που ο Γκάλης, ο Πέτροβιτς, ο Οσκάρ Σμιντ έπαιρναν ματς μόνοι τους. Μόνοι τους όμως. Όσο κι αν είχαν άξιους συμπαραστάτες, πολλές φορές και συμπρωταγωνιστές, σε κάποια ματς σου έβγαινε η αύρα… Όλοι τους και μόνος του… για κάποιον από αυτούς τους τεράστιους παίκτες. Και χθες είδαμε κάτι αντίστοιχο που γύρισε τον χρόνο πολύ πίσω, όχι όμως αναχρονιστικά, αλλά εκθαμβωτικά. Κύριε Λούκα Ντόντσιτς είσαι ότι καλύτερο έχουν δει τα μάτια μας τα τελευταία 20 χρόνια (θα θέλαμε να πούμε συμπεριλαμβανομένου και ΝΒΑ, αλλά ας το κρατήσουμε).
Δεν είναι τα νούμερα
Όχι δεν είναι αυτά. Δεν μας νοιάζουν αυτά. Έβαλε κάπου πάνω από 30 πόντους και είχε 10+ σε ασίστ και ριμπάουντ. Εξεπίτηδες δεν τα γράφουμε ακριβώς. Σημασία χθες δεν είχαν αυτά. Μπορεί κάποιος παίκτης να έβαζε 45 πόντους με 9/10 τρίποντα και 15/15 βολές. Μία απίστεύτη μέρα. Το έχουν καταφέρει αρκετοί για μία βραδιά. Σημασία έχει ότι μπήκε να πάρει το ματς μέσα μόνος του σε μία αρένα με 14.000 κόσμο να υποστηρίζει την άλλη ομάδα. Και το πήρε. Κόντρα στην άλλη ομάδα που είχε μέσα Σαμπόνις και Βαλαντσιούνας, δύο πρωταγωνιστές του ΝΒΑ δηλαδή) και άλλους 10 Λιθουανούς. Ναι μέσα στην αρένα του Κάουνας, εκεί όπου το μπάσκετ είναι κάτι σαν θρησκεία και το ταλέντο ξεχειλίζει. Άλλο ταλέντο όμως, άλλο καλός παίκτης, άλλο κορυφαίος, άλλο σταρ και άλλο… Ντόντσιτς. Μπήκε να πάρει το ματς και το πήρε. Έκανε ότι ήθελε. Έβαλε μάλιστα και τον κόσμο στην εξίσωση. Όσο τον αποδοκίμαζαν, τόσο σκόραρε, δημιουργούσε, μάζευε. Κι όταν οι Λιθουανοί πλησίαζαν. Καμία τύχη, ο Ντόντσιτς το τελείωνε. Δεν ξέρουμε τι άλλο να γράψουμε. Αυτό που είδαμε χθες είναι μία μοναδική παράσταση. Και περιμένουμε συνέχεια στην Ολυμπιάδα.